فرمت فایل: ورد - Word  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 35
جهت‌يابي يافتن جهت‌هاي جغرافيايي را جهت‌يابي گويند. جهت‌يابي در بسياري از موارد کاربرد دارد. براي نمونه وقتي در کوهستان، جنگل، دشت يا بيابان گم شده باشيد، با دانستن جهت‌هاي جغرافيايي، مي‌توانيد به مکان مورد نظرتان برسيد. يکي از استفاده‌هاي مسلمانان از جهت‌يابي، يافتن قبله براي نماز خواندن و ذبح حيوانات است. کوهنوردان، نظاميان، جنگل‌بانان و ... هم به دانستن روش‌هاي جهت‌يابي نيازمندند. هرچند امروزه با وسايلي مانند قطب‌نما يا GPS مي‌توان به راحتي و با دقت بسيار زياد جهت جغرافيايي را مشخص کرد، در نبود ابزار، دانستن روش‌هاي ديگر جهت‌يابي مفيد و کاراست. جهت‌هاي اصلي و فرعي

جهت‌هاي جغرافيايي، که شمال با رنگ قرمز مشخص شده اگر رو به شمال بايستيم، سمت راست‌مان مشرق (شرق، باختر)، سمت چپ‌مان مغرب (غرب، خاور) و پشت سرمان جنوب است. اين چهار جهت را جهت‌هاي اصلي مي‌نامند. بين هر دو جهت اصلي يک جهت فرعي وجود دارد. مثلاً نيمساز جهت‌هاي شمال و شرق، جهت شمالِ شرقي (شمالِ شرق) را مشخص مي‌کند. با دانستن يکي از جهت‌ها، بقيه‌ي جهت‌ها را مي‌توان به سادگي مشخص نمود. مثلاً اگر به سوي شمال ايستاده باشيد، دست راست شما شرق، دست چپ شما غرب، و پشت سر شما جنوب است. روش‌هاي جهت‌يابي برخي روش‌هاي جهت‌يابي مخصوص روز، و برخي ويژه‌ي شب اند. برخي روش‌ها هم در همه‌ي مواقع کارا هستند. توجه شود که: بسياري از اين روش‌ها کاملاً دقيق نيستند و صرفاً جهت‌هاي اصلي را به صورت تقريبي‌ مشخص مي‌کنند. براي جهت‌هاي دقيق بايد از قطب‌نما استفاده کرد، و ميل مغناطيسي و انحراف مغناطيسي آن را هم در نظر داشت. آن‌چه گفته مي‌شود اکثراً مربوط به نيمکره‌ي شمالي است؛ به طور دقيق‌تر، بالاي 23.5 درجه(بالاي مدار رأس السرطان). در نيم‌کره‌ي جنوبي در برخي روش‌ها ممکن است جهت شمال و جنوب برعکس آن‌چه گفته مي‌شود باشد

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »