فرمت فایل: ورد - Word  

کتاب سبز - قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 12
انسان و فضاي جغرافيايي انسان در كنش خويش بر آنست تا محيط طبيعي را به محيط جغرافيايي، يعني محيطي كه انسانها آن را در بوته گذشته تاريخي خود ساخته و سپس پرداخت گرده اند مبدل كند. و اين رويدادي نو در عرصه تاريخ جهان است. هر چند ديرين شناسي به ما مي آموزد موجوداتي كه خصوصيات انساني عرضه مي دارند حدود دو ميليون سال پيش از اين از گوشه اي از شرق افريقا برخاسته اند، نقش انسان به عنوان عاملي مداخله كننده در فضاي جغرافيايي در واقع به 6500 تا 700 سال پيش و به آغاز كار كشاورزي در اين سياره مي رسد. اشتغال به كار كشاورزي در نواحي مختلف جهان و تعميم آن طي سه تا چهار هزار سال اخير صورت پذيرفته است. با اين همه شدت گرفتن كنش انساني در فضاي جغرافيايي، به ويژه بر اثر ظهور دو رويداد توأمان يعني رشد سريع جمعيت جهان و پيشرفتهاي تكتنيكي، شتابي بيش از هميشه به خود گرفته است. اول: چشم اندازهاي طبيعي، چشم اندازهاي تغيير شكل يافته، چشم اندازهاي آمايش يافته به منظور طرح و بيان مسئله مي توان چشم اندازها را كه در واقع انعكاسي از فضا به حساب مي آيد، در پيوند با كيفيت مداخلات انساني به سه مقوله بزرگ تقسيم كرده چشم انداز طبيعي چشم انداز طبيعي يا چشم انداز بكر، نماينگر وجه طبيعي است كه بر اساس وضع كنوني اطلاعات ما، دست كم تا زماني نه چندان دور، نشانه اي از مداخله انساني با خود نداشته است حدود و شعور چنين محيطي را مي توان بي واسطه و به عيان ديد، چشم اندازهاي طبيعي در عصر ما به چشم اندازهايي گفته مي شود كه به معناي دقيق و محدود كلمه در فضاي سكون جاي ندارد و خاص مناطقي است كه به دليل وجود تنگناهاي اقليمي، براي فعاليت هاي كشاورزي و يا دامداري نامساعداند. از آن جمله مي توان كوه هاي بلند يا نواحي يخ زده عرض جغرايايي بالا. بيابانهاي سرد و گرم و گاه قلمرو جنگله ها و مانداب هاي

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در جزوه باز آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »